Ratio quidem vestra sic cogit.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas? At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest. Duo Reges: constructio interrete. Ergo omni animali illud, quod appetiti positum est in eo, quod naturae est accommodatum. Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus. Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Ita nemo beato beatior. Sapiens autem semper beatus est et est aliquando in dolore; Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus.

Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Igitur ne dolorem quidem. Qui igitur convenit ab alia voluptate dicere naturam proficisci, in alia summum bonum ponere? Sed venio ad inconstantiae crimen, ne saepius dicas me aberrare; Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Conclusum est enim contra Cyrenaicos satis acute, nihil ad Epicurum. Tamen a proposito, inquam, aberramus. Quod dicit Epicurus etiam de voluptate, quae minime sint voluptates, eas obscurari saepe et obrui. Non enim solum Torquatus dixit quid sentiret, sed etiam cur. Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Gloriosa ostentatio in constituendo summo bono.

Huc et illuc, Torquate, vos versetis licet, nihil in hac praeclara epistula scriptum ab Epicuro congruens et conveniens decretis eius reperietis.

Quid autem dici poterit, si turpitudinem non ipsam per se
fugiendam esse statuemus, quo minus homines tenebras et
solitudinem nacti nullo dedecore se abstineant, nisi eos per
se foeditate sua turpitudo ipsa deterreat?

Deinde concludebas summum malum esse dolorem, summum bonum
voluptatem! Lucius Thorius Balbus fuit, Lanuvinus, quem
meminisse tu non potes.

Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis.
Tibi hoc incredibile, quod beatissimum.
At Zeno eum non beatum modo, sed etiam divitem dicere ausus est.
Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus;
Immo vero, inquit, ad beatissime vivendum parum est, ad beate vero satis.
Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus.

Quod autem in homine praestantissimum atque optimum est, id deseruit.
Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere?
Prave, nequiter, turpiter cenabat;
Idcirco enim non desideraret, quia, quod dolore caret, id in voluptate est.

Tum mihi Piso: Quid ergo?

Semper enim ita adsumit aliquid, ut ea, quae prima dederit, non deserat. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Cur, nisi quod turpis oratio est? Mene ergo et Triarium dignos existimas, apud quos turpiter loquare? Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest. Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore.

Bork: Quonam modo?
Bork: Cur ipse Pythagoras et Aegyptum lustravit et Persarum magos adiit?
Bork: Nos paucis ad haec additis finem faciamus aliquando;
Nulla erit controversia.: Homines optimi non intellegunt totam rationem everti, si ita res se habeat.